Wybrałeś mnie, gdy bezsensownie błądziłam po świecie, szukając prawdziwego mnie, gdy zaprzeczałam miłości, mówiąc, że nigdy nie zostanę mnie, gdy rozpaczliwie szukałam siebie i tego, kim naprawdę mnie, gdy wszystko inne było ważniejsze od „kochania kogoś”.Wybrałeś mnie, gdy każdy dzień przypominał ucieczkę od tego, co jest mnie, gdy pustka w sercu była większa od mnie, gdy nie byłam gotowa zostać matką, a jednak…A jednak nad ranem. Poród trwał kilka dobrych godzin. W sumie mało pamiętam z tego dnia, jedynie ten okropny ból. W pewnym momencie był tak silny, że musiałam się poddać. Chyba dla naszego zdrowia. Potem męczyło mnie ( i czasami dalej męczy) poczucie winy. Ale w końcu nadszedł ten moment, kiedy mogłam wziąć Cię w ja – Twoja mamaWitaj kochanie. To ja mamusia – wtulony w moje ciało. Nie mogłam oderwać od Ciebie po wszystkim – odparłam, głaszcząc Cię po usta, a ja podałam Ci pierś. Łapałeś ją niezgrabnie paluszkami. Pomogłam Ci wypić wszystkie kropelki mleka tryskające na różne był moment totalnego zachwytu nad życiem. Nad tak wygląda niebo, to naprawdę jest przy Tobie. Zawsze będę – szepnęłam Ci do a ja Ci pośpiewam…Moja miłość do Ciebie jest…Moja miłość do Ciebie jest cierpliwa (choć czasami bywa z tym różnie).Moja miłość do Ciebie jest z mojego serca, które jest w miłość do Ciebie jest głębsza niż poziom wody w największym miłość do Ciebie nie zna granic, barier, bo ona wszystko miłość do Ciebie wykracza poza to, co jest. A jest tym, co miłość do Ciebie jest szlachetna jak najczystsze wiesz, nie zawsze tak było i jest. Ty jesteś nauczycielem miłości. Moim najwspanialszym Tobie…Staje się sobą, a gdy patrzę w lustro podobam się co jest ważne. A często o tym chwile, a „carpie diem” to, coś czym staram się ślimaki na trawę, gdy wychodzą po deszczu na różnicę pomiędzy słowem mniszek a głośny śmiech – ze zimna kawa smakuje się na nieznane mi dotąd smaki i głębiej i bardziej swoje płaczę ze wzruszenia i prostu bardziej świadomie przeżywam swoje jest tak, że…Moje potrzeby są ważniejsze. To zupełnie normalne. Wtedy odczuwam „konflikt interesów”, gdy w danej chwili nie mogę zaspokoić ich „tu i teraz”. A przecież nie jestem dzieckiem i mogę poczekać. Teoretycznie tak, ale w praktyce…?Po kolejnej, już „entej” pobudce w nocy zastanawiam się „jak żyć”? Ale przecież za kilka lat te wszystkie nieprzespane noce nie będą miały żadnego znaczenia, poza miłością…Chce uciec. Zamknąć drzwi. Bo jest za głośno, gdy kolejna negocjacja o zabawkę nie przynosi żadnego efektu. Albo, gdy trzeba ukoić Twój płacz (a w tej chwili nie marzę o niczym innym, jak o ciepłej herbacie).Wybucham. Choć panuję nad wewnętrzną eksplozją. Znam swoje granice, których nie przeprosić. Bo przecież jesteś dzieckiem, więc nie trzeba. Och, trzeba. Za każdym razem, gdy tylko sumienie wyrzuci mi moje przewinienie względem jest różnie, bo codzienność to nie bajka. Ale moja miłość jest ponad to, co we mnie słabe, obolałe, Cię o jedno…Gdy staniesz w drzwiach mojego domu i powiesz „Wyprowadzam się, mamo”, to wtedy dopiero zakończy się „,moja edukacja”. Z jakim wynikiem?Jakie owoce pozbieram?Jakie one będą? Czy pachnące latem? Słodkie? A może kwaśne jak cytryny?Gdy pójdziesz w świat po krętych i prostych drogach, to ja będę mocno trzymać za Ciebie kciuki, byś był potłuczesz sobie kolana, bo życie okaże się za trudne, to ja zawsze będę czekała z ciastem marchewkowym, takim jak Cię o jedno – byś potrafił kochać siebie i chyba klucz do tzn. gdy go zgubisz zapytaj mnie, o wskazówkę. Może razem go znajdziemy?A gdy kiedyś odejdę…Nie na – zawsze. Na dłuższą chwilę. To zawsze będę przy wtedy, gdy zobaczyliśmy się pierwszy raz. Nic nas nie moja miłość jest teraz „jestem”.Śpij aniołkówMama